Zimowa Wielkanoc A.D. 2013

Na koniec złota myśl zupełnie nie związana z tym postem ale,
warta zapamiętania ...
"Im wiecej wiesz, tym mniej potrzebujesz" - przysłowie Aborygenów

Ostrów której już nie ma ...

Odkopałem stare negatywy na których znalazłem kilka kadrów miejsca którego już nie ma.

Stary szpital przy ul. Różańskiej

Mężczyzna z wiadrem chodził po wodę do tzw. zdroju ulicznego na ul.Świerczewskiego na przeciwko zakładu fotograficznego Niemiro.

Ostrowska Cerkiew rok 1912 (?) dziś na jej miejscu stoi Ostrowska Nike.

Tego zdjęcia oczywiście nie jestem  autorem ...

Kod DX czyli Stara Baśń

Kod DX (Digital Index) standard kodowania, wprowadzony przez firmę Kodak w marcu 1983, dla oznaczenia filmów i kaset 135 i APS. Kodowany na cztery sposoby: obraz utajony kodu na filmie poniżej otworów perforacji (widoczny po jego wywołaniu), kod na końcówce filmu w postaci perforacji, kod na kasecie odczytywany przez zaawansowane aparaty i kod kreskowy na kasecie odczytywane przez fotolaby.  Kody kreskowe wykorzystują przede wszystkim fotolaby.

Aparaty mające styki czytające kod DX - Camera Auto Sensing (CAS) - mogą automatycznie określić czułość filmu , liczbę ekspozycji i tolerancję filmu na ekspozycję. Pierwsze aparaty przystosowane do korzystania z tej technologii to Konica TC-X SLR i Pentax Super Sport 35 (PC 35AF-M) z 1984 roku.
Kod DX automatyczne wykrywany przez aparat ma postać siatki pól kontaktowych na powierzchni kasety, które przewodzą lub nie prąd. Styki elektryczne w aparacie odczytują bitowy wzór. Większość aparatów odczytuje tylko część kodu, zazwyczaj jedynie czułość filmu. Niektóre aparaty skierowane na rynek konsumencki, wykorzystują tylko część bitów odróżniających najczęstsze czułości filmów. Na przykład 100, 200, 400 i 800, które mogą zostać wykryty przez styki C1 i C2 i styk M masy.
Styki elektryczne
Na kasecie 35mm filmu są dwa rzędy po sześć kwadratowych obszarów. Dwa z lewej to masa (M), a zatem zawsze jest to goły metal. Pozostałe pięć bitów w górnym rzędzie to 32 możliwe czułości filmów (C). Ale tylko 24 czułośći są zakodowane (w odstępach 1/3 EV) od ISO 25/15 ° do 5000/38 ° i wykorzystywane. Kody nie są w ścisłym porządku binarnym.

W dolnym rzędzie, pierwsze trzy bity (D) kodują osiem długości filmów - ilości ekspozycji, ale w praktyce są kodowane tylko długości 12, 20, 24 i 36 klatek. Pozostałe dwa bity drugiego rzędu (T) dają cztery kody zakresów tolerancji naświetlania.

Kaseta filmu ISO 200,   24 klatki,  tolerancja naświetlania +3 -1 EV.